Amanda Visch
levenslang
hij kijkt hoe adem stroef voortbeweegt
over pijpen in ijzeren handgrepen
oude lege stoelen stoft
en nog steeds de tafel dekt voor twee
hem naar beneden roept met koude koffie
in haar hand dat hij triest wenst
dat zij niet alleen de tijd vergeet
maar ook hun uren samen
Bovenstaand gedicht is terug te vinden in de nieuwe bundel van Op Ruwe Planken: 8.1, Apekooien. De bundel wordt op dinsdag 23 september gepresenteerd tijdens een literair avondje apekooien. Meer Amanda Visch.