Winnend gedicht en juryrapport

Bericht uit Baldadië

we vechten nu al lang genoeg
onze kleren aan en uit

lok die vrede maar
onder de witte vlag

daar worden we een spook
gaat alles zijn gewone drang

terwijl honden slapen onder de tong
zachtjes zingen en langs de neus weg

de huizen tussen de oren
domweg annexeren

zoals de vliegjes, die we redden uit de wijn
of na het fietsen de ogen uithuilen

we blijven maar heel even
scherven verkruimelen, in bed mag dat

ieder voor zich
een worden met het land

en schreeuwen: bevolk me!

Ivo Allewaert

Juryrapport – Dichtwedstrijd Op Ruwe Planken 2008/2009

Toen de bestuurders van de Katholieke Universiteit Nijmegen vierenhalf jaar geleden een naamsverandering doorvoerden, kozen ze voor de naam van een Utrechtse bisschop uit de 10e eeuw, van wie betwijfeld wordt dat hij ook maar ooit een voet in Nijmegen gezet heeft. Het schijnt dat Sint Radboud de patroonheilige is van de katholieke wetenschapsbeoefening, maar het kan ook goed zijn dat de bestuurders kozen voor de naam van een nabijgelegen ziekenhuis.

Ze hadden ook kunnen kiezen voor Johannes Brugman, weliswaar een wat vrijgevochten Fransiscaan, maar toch. De man is in Nijmegen gestorven én heeft een uitdrukking de wereld in geholpen (‘praten als Brugman’). Dat is nog eens een erfenis.

Omdat wij van Op Ruwe Planken (naast het promoten en stimuleren van literair talent) het herstellen van historische fouten die in Nijmegen gemaakt worden tot onze kerntaken rekenen, schreven we zo’n drie maanden geleden, ter ere van Pater Brugman, die immers ook dichter was, de wedstrijd ‘Volksmenner des Vaderlands’ uit.

In totaal zijn er 169 sollicitaties binnengekomen voor de functie. Dat zijn aanzienlijk minder inzendingen dan vorig jaar en het jaar daarvoor, toen de dichtwedstrijd respectievelijk 627 en 521 inzendingen kreeg. Niet elke dichter voelt zich blijkbaar geroepen om volksmenner te worden. We zijn daar eigenlijk wel blij om. Veel inzendingen zijn leuk, maar ook vermoeiend, omdat je met meer inzendingen ook meer slechte inzendingen krijgt. Het niveau van de inzendingen dit jaar was echter hoog.

Uit de 169 sollicitaties werden tien dichters uitgekozen om op gesprek te komen. U heeft hun gedichten zojuist gehoord. De sollicitatiecommissie, bestaande uit de redactie van Op Ruwe Planken, heeft na de bekendmaking van de laatste weekwinnaar achter gesloten deuren nog een keer goed naar de sollicitaties gekeken. We hebben, zoals dat een werkgever betaamt, de blogs, Hyves, MySpaces en Facebooks van de sollicitanten doorgelicht en we kunnen u verzekeren dat alle tien de weekwinnaars zonder meer geschikt zijn voor de functie. Ik wil dan ook alle finalisten bedanken en dan met name de dichters die vanavond hebben voorgedragen. Als dank voor hun medewerking krijgen ze een cd van Poetracks en een publicatie in ORP 8.3.

Maar met meer dan één Volksmenner wordt het volk stuurloos. We moesten kiezen. En dat hebben we gedaan. De lijst van mensen die kunnen ‘praten als Brugman’, waar grootheden zoals Jezus van Nazareth, Martin Luther King, Robespierre, Malcolm X, Pieter Jelles Troelstra, Willy Brandt, Pim Fortuyn, Barack Obama op staan, kent na vanavond een nieuw lid. Met zijn gedicht (want het is een hij) behaalde hij een overtuigende meerderheid van het aantal stemmen. Hij schuwt krachttermen niet en heeft de retoriek van een ware populist. De toon, het metrum en de woordkeuze in zijn gedicht zijn precies wat wij zoeken in een Volksmenner.

De winnaar van de verkiezing ‘Volksmenner des Vaderlands’ is Ivo Allewaert met Bericht uit Baldadië.


Reacties

4 reacties op “Winnend gedicht en juryrapport”

  1. John Caluwaerts avatar
    John Caluwaerts

    Wat een gezever…

  2. Een nieuw land, Vlaanderen en Nederland, dat is waar de Nederlanders van dromen en de volksmenner heeft het brutaal vertolkt. Tenminste, dat leggen de Nederlanders erin, want die willen het liefst hun eigen land inwisselen voor een nieuw en zien in en ‘fusie’ met Vlaanderen de beste kansen. Verschrikkelijk toch! Wat een volk.

  3. Zeg, houden jullie eens even gauw je mond en ga je moeder lastig vallen. Hups!

  4. Typische Hollandse reactie hierboven van ‘Anna’. Alles ‘moet kunnen’, maar het meeste ‘kan je niet maken’. Wat dat laatste inhoudt, is voorbehouden aan degene met de grootste bek! Een nieuw land,waarin de grote bekken op hun falie krijgen. Dat lijkt me wel wat. Hups!