Saskia van den Heuvel schrijft behalve poëzie ook boodschappenlijstjes. In dit geval besloot ze op uitnodiging van Op Ruwe Planken voor de poëzie te kiezen om met u te delen, hoewel poëzie misschien net iets te aanmatigend klinkt. Liever spreekt zij van gedichten. De gedichten die hier de komende weken te lezen zullen zijn behoren tot de nog verder uit te werken cyclus ‘bureaubloemen’ en geven een impressie van haar twintig inspiratieloze jaren binnen de muren van, laten we zeggen, verzekeringskantoren. Mocht uw belangstelling voor de boodschappenlijstjes onverhoeds grotere vormen aannemen dan die voor de gedichten schroom dan niet om contact met haar op te nemen.
( http://weblog.saskiavandenheuvel.nl ) Foto: Frank Boots
EEN VOORBEELD VAN HOE DINGEN GAAN
Het meisje dat een jaar of vier tegenover mij zat
kreeg op een keer kanker. Een manager deelde
ons dat graag volgens de vastgestelde lijnen mee.
Als ik wel eens afweek van mijn dieet schrokken
de meeste mensen op. Altijd vergat ik mijn briefjes
af te laten tekenen. De straffen heb ik niet bewaard.
Ik kan niet laten zien welke sporen ik heb verdiend.
Mijn hond heeft een goed leven; elke dag gaat ze
met mij wandelen zonder te hoeven apporteren.
Twintig jaar is lang. Ze is nu elf en takelt langzaam
af. Over niet al te lange tijd gaan we haar begraven.
Ik heb geen verzekering, nooit gehad. Waarom.