De maand van Jan Aelberts (3)

door

in

Diagnose

De schrijver is een patiënt in een land
zonder scherpe randen, een klinisch
wit schemerland, een desolaat abattoir
vol ingeslapen bloedkanalen.

Achter de schedelrots ligt de afgrond,
de kermende neurose. Zijn allerliefste
ziekte slaat vlekken tegen de hemel.

Stuiptrekkende muggenpoten rekken
zich uit in een steenrood lichaamsbed.

Zo kent hij zijn plafond.

Hij heeft het al te vaak gezien, gestameld:
dit is mijn slagveld, hier ligt de slapeloze
onder, een gezonde patiënt

aan een baxter vol scherven.

Jan Aelberts (1985) is schrijver en dichter. Eerder publiceerde hij o.a. in De brakke hondPoëziekrantLava en Meander. Begin dit jaar won hij de Brandende pen voor het beste Nederlandstalige kortverhaal. Op dit moment werkt hij aan zijn debuutroman, die volgend jaar verschijnt bij uitgeverij J.M. Meulenhoff.


Reacties

Eén reactie op “De maand van Jan Aelberts (3)”

  1. Wauw, scherp geschreven Jan, ik zal mijn plafond met gepast wantrouwen tegemoet treden bij de eerstvolgende gelegendheid.
    C.